از رنج ملامت نهراسید
از زخم زبان‌های جماعت نهراسید
این گفته مولای من و توست
از خلوتی ِ راه سعادت نهراسید

اگر دیروز تنها شد
ولی تنها نمی‌ماند
به اشک هر شب زهرا
علی تنها نمی ماند

همیشه خیر و شر بوده
و صف‌ها را جدا کرده
کسی که با خدا بوده
به حیدر اقتدا کرده

کسی که دل به او داده
دلش را پس نمی‌گیرد
علی در قلب ما زنده‌ست
علی هرگز نمی‌میرد

با نادعلی غصه ندارید
دل را به کف هر کس و ناکس نسپارید
این عبرت پیروزی بدر است
تعداد کم لشگر خود را نشمارید

اگر خانه نشین مانده
اگرچه یکه و تنهاست
ولی پیروز تاریخ است
کسی که لشگرش زهراست

همان روزی که احوالش
عوالم را پریشان کرد
طناب دور دستانش
یهودی را مسلمان کرد

من و تو شیعه ی زهرا
من و تو مرد پیکاریم
به همسایه دعا کرده
من و تو جای خود داریم

از رنج ملامت نهراسید
از زخم زبان‌های جماعت نهراسید...