نشسته ام بنویسم حرم ، حرم … بانو
 چه خوب شد که دوباره کبوترم بانو

.

نشسته ام بنویسم مرا به قم ببری
 دو هفته ای شده اصلاً نمی پرم ، بانو

.

نشسته ام بنویسم ، مرا رها نکنی
 که بی تو راه به جایی نمی برم ، بانو

.

مسیح نیز مریض مرا علاج نکرد
 ولی به لطف تو امروز بهترم ، بانو

.

امام زاده ی موسی بن جعفری ، خانم
 غلام زاده ی موسی بن جعفرم ، بانو

.

سلام بانوی خیرات ، بانوی برکات
 هزار بار بر این خیر مقدمت صلوات

.

به شرط آن که فدایت شوند سر دادند
 به شرط آن که برایت شوند ، پَر دادند

.

شفیعه ی همه ! مدیون چادرت هستیم
 به لطف توست به ما سایه ای اگر دادند

.

تمام حاجت خود را نوشتم و بعداً
 حساب کردم و دیدم که بیشتر دادند

.

قدم گذاشتی و یک نفس زدی و سپس
 به علم حوزه ی علمیه ها اثر دادند

.

چهار امام کمال تو را بیان کردند
 چهار امام جلال تو را خبر دادند

.

چهار امام نوشتند احترام تو را
 شکوه نام تو را ، جلوه ی مقام تو را

.

بلند عرش خدا هم ردیف شانه ی تو
 بهشت باغچه ای در حیاط خانه ی تو

.

قدم به سمت مدینه زدم … نفهمیدم
 چطور شد که رسیدم به آستانه ی تو

.

من و تو هر دو به دنبال یک هدف هستیم
 تویی روانه ی مشهد ، منم روانه ی تو

.

حریمت آینه ، ایوانت آینه ، آری
 چقدر آینه در آینه است خانه ی تو

.

شبیه فاطمه ! همسایه آبرویش را
 گرفت شب به شب از گریه ی شبانه ی تو

.

بخوان نماز شبت را که استفاده کنیم
 و پخش کن رطبت را که استفاده کنیم

.

کریمه ! سفره ی نان را به دست تو دادند
 همیشه روزی مان را به دست تو دادند

.

چگونه دل نگران قیامتم باشم
 دلِ منِ نگران را به دست تو دادند

.

کلید قفل حرم را به دست ما دادند
 کلید قفل جنان را به دست تو دادند

.

قلمروی تو خلاصه نمی شود در قم
 همه زمین و زمان را به دست تو دادند

.

نجات مردم قم دست ” میرزای قمی ” ست
 نجات هر دو جهان را به دست تو دادند

.

نگاه ما همه بر آفتاب محشر توست
 دخیل ما همه بر رشته های معجر توست

.

نکرده است کسی غیر حق تماشایت
 ز بس که خالق تو آفریده بالایت

.

تو ازدواج نکردی به خاطر این که
 نبود هیچ کسی هم طراز و همتایت

.

کنار جلوه ی تو می شود خدا را دید
 تو کوه طوری و بابای توست ، موسایت

.

تمام مردم دنیا به پات می میرند
 فقط همین که بگوید : ” فدات ” بابایت

تویی که این همه باشد عطای امروزت
 خودت بگو که چقدر است عطایِ فردایت ؟!

.

یگانه دختر موسی ، بگیر دست مرا
 شفیع جنت کبری ، بگیر دست مرا

.

تو آن همیشه کرم ، من همیشه نوکر تو
 مرا بزرگ نوشته است ، ذره پرور تو

.

کنیز بود اگر مادرت ، کنیز تو بود
 هزار حضرت مریم کنیز مادر تو

.

تو آن قدر عظمت داشتی که از مادر
 فقط امام رضا می شود برادر تو

.

و از میان پسرهایِ موسیِ جعفر
 فقط امام رضا بود سایه ی سر تو

.

خدا کند که نگیرد به چوبِ ناقه سرت
 خدا کند که نگیرد به سنگ معجر تو

.

خدا کند که این جا پرت به در نخورد
 شبیه مادر زینب ، سرت به در نخورد